Ás veces as novas tecnoloxías complicannos as cousas e por calquera motivo algo que queremos facer resulta imposible.Cando eu pretendía facer unha homenaxe dende o blog a Mario Benedetti e xa tiña rematada a entrada apareceu publicidade nel e non puiden publicar .Desanimada desistín nese momento, pero despois decidín que pecharía o blog con dous poemas seus.
Vamos juntos
Con tu puedo y con mi quiero
vamos juntos compañero
compañero te desvela
la misma suerte que a mi
prometiste y prometí
encender esta candela
con tu puedo y con mi quiero
vamos juntos compañero
la muerte mata y escucha
la vida viene después
la unidad que sirve es
la que nos une en la lucha
con tu puedo y con mi quiero
vamos juntos compañero
la historia tañe sonora
su lección como campana
para gozar el mañana
hay que pelear el ahora
con tu puedo y con mi quiero
vamos juntos compañero
ya no somos inocentes
ni en la mala ni en la buena
cada cual en su faena
porque en esto no hay suplentes
con tu puedo y con mi quiero
vamos juntos compañero
algunos cantan victoria
porque el pueblo paga vidas
pero esas muertes queridas
van escribiendo la historia
con tu puedo y con mi quiero
vamos juntos compañero.
Adicado aos compañeiros do equipo de biblioteca en especial aos que este ano deixan o noso centro: Dulce, Eduardo, Mª José e Pamen. Sen esquecer a Neves ,que sigue formando parte do noso equipo na distancia, animando sempre cos seus comentarios e os seus correos.
El Sur también existe
Con su ritual de acero
sus grandes chimeneas
sus sabios clandestinos
su canto de sirenas
sus cielos de neón
sus ventas navideñas
su culto de dios padre
y de las charreteras
con sus llaves del reino
el norte es el que ordena
pero aquí abajo abajo
el hambre disponible
recurre al fruto amargo
de lo que otros deciden
mientras el tiempo pasa
y pasan los desfiles
y se hacen otras cosas
que el norte no prohibe
con su esperanza dura
el sur también existe
con sus predicadores
sus gases que envenenan
su escuela de chicago
sus dueños de la tierra
con sus trapos de lujo
y su pobre osamenta
sus defensas gastadas
sus gastos de defensa
con sus gesta invasora
el norte es el que ordena
pero aquí abajo abajo
cada uno en su escondite
hay hombres y mujeres
que saben a qué asirse
aprovechando el sol
y también los eclipses
apartando lo inútil
y usando lo que sirve
con su fe veterana
el Sur también existe
con su corno francés
y su academia sueca
su salsa americana
y sus llaves inglesas
con todos su misiles
y sus enciclopedias
su guerra de galaxias
y su saña opulenta
con todos sus laureles
el norte es el que ordena
pero aquí abajo abajo
cerca de las raíces
es donde la memoria
ningún recuerdo omite
y hay quienes se desmueren
y hay quienes se desviven
y así entre todos logran
lo que era un imposible
que todo el mundo sepa
que el Sur también existe
Dedicado a Alí, Amadi, Gabriel, Emilio,Leidy e Tamara que comprenden e senten que o Sur tamén existe.
A mellor maneira de homenaxear a un escritor e ler a súa obra . Este verán podemos acudir a unha biblioteca ou librería e facernos con algunha das súas obras. Tamén podemos lela e escoitala na rede deixo algunhas direccións pero mhai moitas máis:
A media voz
Cervantes virtual
Solo literatura
Antología poética
WIKIPEDIA
O blog da biblioteca do CPI Monte Caxado
26 de xuño de 2009
10 de xuño de 2009
EU FÁLOA PORQUE SI, PORQUE ME GOSTA
Estes días andamos a voltas coa poesía nas aulas. Da fermosa e interesante antoloxía, Poetízate, de Fran Alonso, recollemos algúns poemas relacionados coa lingua para reflexionar nestes momentos tan difíciles para a nosa lingua. Como dicía Celaya:poesía necesaria como o pan de cada día.
Lingua que rexeitaron os meus pais
Lingua que rexeitaron os meus pais
Borraran os letreiros dos camiños
cos ben amados nomes das antergas vilas
dos silabarios das escolas algareiras
borraran o cantar humilde e puro
da lingua popular.
Sóio no escuro das lareiras
no apartado silencio dos labregos labios
esquecida das espadas poderosas,
borboriñaba a nosa lingua triste.
Aferrollada fóra coma unha delincuente.
As maos sen calos do traballo
requintadas e doces, relixosas
enfeitadas co ouro dos aneis
roubados ao suor dos pobres
empurraran a lingua nobre e pura
a un cadafalso de vergoñas.
Meus pais, tamén amados ignorantes,
obedecerán as ordesque o espadón
desborcara na poza de Galicia
Antón Tovar, Calados esconxuros
cos ben amados nomes das antergas vilas
dos silabarios das escolas algareiras
borraran o cantar humilde e puro
da lingua popular.
Sóio no escuro das lareiras
no apartado silencio dos labregos labios
esquecida das espadas poderosas,
borboriñaba a nosa lingua triste.
Aferrollada fóra coma unha delincuente.
As maos sen calos do traballo
requintadas e doces, relixosas
enfeitadas co ouro dos aneis
roubados ao suor dos pobres
empurraran a lingua nobre e pura
a un cadafalso de vergoñas.
Meus pais, tamén amados ignorantes,
obedecerán as ordesque o espadón
desborcara na poza de Galicia
Antón Tovar, Calados esconxuros
Poema do alleado
Son un bilingüísta
Son un bilingüísta
moi apaixoado
un colonialista
ben colonizado.
Teño lingua nai
i unha lingua pai
i unha lingua filla
que marabilla.
Son un alleado
fino e progresista
ben domesticado
¡Son un castrapista
como está mandado!
Manuel María, Cantos rodados pra alleados e colonizados
Deitado frente ao mar de Celso Emilio Ferreiro , na voz de Dios Ke te crew
un colonialista
ben colonizado.
Teño lingua nai
i unha lingua pai
i unha lingua filla
que marabilla.
Son un alleado
fino e progresista
ben domesticado
¡Son un castrapista
como está mandado!
Manuel María, Cantos rodados pra alleados e colonizados
Deitado frente ao mar de Celso Emilio Ferreiro , na voz de Dios Ke te crew
8 de xuño de 2009
ROSA ANEIROS
PARABÉNS ROSA !
Rosa Aneiros gañou o Premio Xerais de novela e máis o de Fundación Caixa Galicia de literatura xuvenil coas súas obras Sol de inverno e Ás de bolboreta.
Este venres tivemos a sorte de escoitala na Xornada dos Clubs de Lectura engaiolounos e deixounos propostas moi interesantes .Queremos compartir dende este espazo algunhas das súas interesantes aportacións
Falounos de que os escritores aprenden moito nos clubs de lectura escoitando os rapaces porque son os lectores da obra os que indican o que a obra comunica realmente.Cada persoa le no libro o que quere ler en función dos seus prexuízos, das súas lecturas e da súa propia vida.
Repetiu moitas veces que había que respectar as súas opinións tratando de sacar o mellor que teñen, que todos tiñann algo importante que dicir, que non todo o mundo participaba da mesma maneira, pero que se debe intentar que todos participen e detectar as persoas que están máis caladas e buscar a maneira de que aporten ao grupo o que pensan que seguro que será do máis interesante. Aconsellounos que nos clubs fósemos permeables ás súas necesidades,oílos, se non funcionaba un libro tratar de saber por que ,que mesturásemos rapaces de distintas idades... pura pedagoxía que tamén serve para a nosa praáctica como docentes....
Aportounos moitas estratexias para aplicar co alumnado.
Dividilos en grupos e que cada grupo defenda un final
Buscar unha banda sonora para a obra ue se escoitaron na obra sobre todo nas novelas de terror
Que aromas? Que comidas aparecen na novela ? Celebrar un encontro gastronómico
Traballar con fotografía : Que portada lle poñerías á novela?
Roteiros polos lugares por onde transcorre aa novela.
Empregar a banda deseñada o teatro ou o vídeo para representar un capítulo.
Escribir un correo ao autor ou autora ou aos personaxes.
Lembrounos o importante que era axudar aos lectores a fixarse en como está construída : Porque está en primeira persoa ? Por que en segunda? Porque hai dialogos? Por que predominan os verbos? Como se constrúe o terror ? Todos temos alumnado ao que lle gusta non só ler senón tamén escribir. Deben poñerse no papel do escritor ,como xogan os escritores coas expectativas dos lectores?
Quero rematar cunha frase moi fermosa e que comparto con ela:
Hai milleiros de libros para cada persoa e hai que dar con eses libros
OBRIGADA
Rosa Aneiros gañou o Premio Xerais de novela e máis o de Fundación Caixa Galicia de literatura xuvenil coas súas obras Sol de inverno e Ás de bolboreta.
Este venres tivemos a sorte de escoitala na Xornada dos Clubs de Lectura engaiolounos e deixounos propostas moi interesantes .Queremos compartir dende este espazo algunhas das súas interesantes aportacións
Falounos de que os escritores aprenden moito nos clubs de lectura escoitando os rapaces porque son os lectores da obra os que indican o que a obra comunica realmente.Cada persoa le no libro o que quere ler en función dos seus prexuízos, das súas lecturas e da súa propia vida.
Repetiu moitas veces que había que respectar as súas opinións tratando de sacar o mellor que teñen, que todos tiñann algo importante que dicir, que non todo o mundo participaba da mesma maneira, pero que se debe intentar que todos participen e detectar as persoas que están máis caladas e buscar a maneira de que aporten ao grupo o que pensan que seguro que será do máis interesante. Aconsellounos que nos clubs fósemos permeables ás súas necesidades,oílos, se non funcionaba un libro tratar de saber por que ,que mesturásemos rapaces de distintas idades... pura pedagoxía que tamén serve para a nosa praáctica como docentes....
Aportounos moitas estratexias para aplicar co alumnado.
Dividilos en grupos e que cada grupo defenda un final
Buscar unha banda sonora para a obra ue se escoitaron na obra sobre todo nas novelas de terror
Que aromas? Que comidas aparecen na novela ? Celebrar un encontro gastronómico
Traballar con fotografía : Que portada lle poñerías á novela?
Roteiros polos lugares por onde transcorre aa novela.
Empregar a banda deseñada o teatro ou o vídeo para representar un capítulo.
Escribir un correo ao autor ou autora ou aos personaxes.
Lembrounos o importante que era axudar aos lectores a fixarse en como está construída : Porque está en primeira persoa ? Por que en segunda? Porque hai dialogos? Por que predominan os verbos? Como se constrúe o terror ? Todos temos alumnado ao que lle gusta non só ler senón tamén escribir. Deben poñerse no papel do escritor ,como xogan os escritores coas expectativas dos lectores?
Quero rematar cunha frase moi fermosa e que comparto con ela:
Hai milleiros de libros para cada persoa e hai que dar con eses libros
OBRIGADA
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)